Jedną z niewielu wad ściółkowania jest zwiększenie się populacji gryzoni, którym taka ściółka zapewnia idealne warunki do życia i rozmnażania się. Problem ten jest szczególnie dotkliwy w sadach czy leśnym ogrodzie, gdzie gryzonie są w stanie podgryźć korzenie drzew i krzewów owocowych do tego stopnia, że rośliny te zamrą. Mogą one zatem spowodować duże straty – zarówno pieniędzy jak i co nawet cenniejsze – czasu.

W tym angielskim leśnym ogrodzie problemu z gryzoniami nie ma, gdyż występuje w nim bogactwo rożnego rodzaju roślin, których korzenie gryzonie preferują nad korzenie produktywnych drzew i krzewów. Inna sprawa, że tam zimą rzadko kiedy śnieg mają

By problem ten rozwiązać należy naszego „wroga” zrozumieć. Konkretnie trzeba dowiedzieć się dlaczego korzenie drzew i krzewów są podjadane przez gryzonie?

Należy zrozumieć, że myszy, nornice, karczowniki nie robią szkód specjalnie, żeby nam na złość zrobić, tylko robią to głównie z głodu. Drugi potencjalny powód to potrzeba stępienia zębów, które gryzoniom rosną przez całe życie.

Zatem jeśli wyściółkujemy  tradycyjny sad to stworzymy gryzoniom dobre warunki do życia i rozmnażania, jednocześnie niszcząc wszelkie inne rośliny niż nasze produktywne rośliny uprawne. To sprawi, że jedynym źródłem żywności dla zwiększonej populacji gryzoni zimą staną się… korzenie drzew i krzewów. Tych posadzonych przez nas.

Jak można zatem temu zaradzić?

Trzeba dosadzić jakichś innych roślin. najlepiej takich, które gryzonie lubią – różnego rodzaju bulwy czy rośliny o grubych i wartościowych (z punktu widzenia gryzonia) korzeniach. Najlepiej by korzenie te miały lepsze wartości odżywcze niż korzenie drzew.

Oto kilka propozycji:

• żywokost lekarski
• topinambur
• mniszek lekarski
• łopian
• lubczyk
• cykoria
• krwawnik
• lukrecja

Warto wiedzieć, że te „chwasty” są zwykle dobrymi dynamicznymi akumulatorami – sprawiają, że z głębszych warstw gleby wydobywane są niedostępne dla drzew i krzewów owocowych minerałów. Kolejną korzyścią są ich potencjalne właściwości zdrowotne i kulinarne dla właściciela leśnego ogrodu – takie „chwasty” stanowią ważną część naturalnej apteczki pierwszej i późniejszej pomocy.

Inną taktyką „na gryzonie” jest sadzenie roślin odstraszających te szkodniki, takich jak:

• bazylia – raczej w słonecznej części leśnego ogrodu
• cebula, czosnek czy czosnek niedźwiedzi
• mięta

Kolejną propozycją jest wypas w okresie jesiennym kur i świń w danym fragmencie leśnego ogrodu. W tym przypadku „szkodniki” zmieniają się w ceną, bogatą w białko paszę. Przy okazji takiego wypasu zwierzęta zjedzą również spady co sprawi, że i innych szkodników w następnym roku będzie mniej.